هدف اساسى این مقاله از یکسو، اثبات ناتوانى ابزار و مفاهیم فقیهان گذشته در پدید آوردن نظریهاى منسجم در باب عقل، و از سوى دیگر، نقد مدعیات آن گروه از نواندیشان دینى است که طى سدهی گذشته (احیاى اجتهاد) را به عنوان راه حل اساسى براى معضلات و عامل تحول جوامع اسلامى مطرح کردهاند؛ بنابراین پرسش از جایگاه عقل در فقه شیعه، بیش از آنکه فقیهانه باشد، معرفتشناسانه است.
کپی رایت © 1401 پیام اصلاح . تمام حقوق وب سایت محفوظ است . طراحی و توسعه توسط شرکت برنامه نویسی روپَل